ครั้งเป็นเด็ก คำๆนี้มักมีความหมายเฉพาะยุคของแต่ละคน ..ยังจำอ้อยควั่นได้ไหม…
มีอยู่วันหนึ่งไปตลาดเกษตรอินทรีย์ ซื้ออ้อยมามัดหนึ่งมี 3 ท่อน ยาวท่อนละประมาณ 2 ฟุต ราคา 20 บาท
ความทรงจำเข้าสิง กินอ้อยควั่นงานวัด ม่วนขนาดสมัยเป็นละอ่อน
ปอกอ้อยเสร็จ หาไม้มาเสียบ คล้ายๆก็ยังดี
หวานฉ่ำ ผิวหน้าตัดไม่สวย เพราะมีดไม่คม ผิดหลักทำ้อ้อยควั่นเลยล่ะ เพราะอ้อยควั่นต้องใช้มีดคมกริบ ผิวหน้าตัดเรียบสวย
เราอยู่กับความหวานอื่นๆมากมาย ขณะที่ความหวานของอ้อยจริงๆที่สมัยก่อน เราเชื่อว่า นอกจากหวานอร่อยชื่นใจแล้ว เวลาเราเคี้ยว กากของอ้อยยังช่วยขัดฟันเราอีกด้วย
เคยมีปลูกกันเป็นปกติในสวนหลังบ้าน หน้าฝนจะมีน้ำเยอะไม่ค่อยหวาน พอถึงหน้าแล้ง หวานอร่อย อ้อยที่ปลูกในบ้านสมัยก่อน จะเป็นอ้อยที่เปลือกแข็งไม่มาก เนื้อไม่แข็ง เราจึงกัดเคี้ยวได้สบาย ไม่บาดปาก แต่อาจหวานบาดคอ
เดี๋ยวนี้ ต้นอ้อย ที่จะปลูกในบ้านแทบไม่มีแล้ว ก็เลยแบ่งไว้ท่อนหนึ่ง เอาไปปลูก ติดรากแล้ว แต่ต้นยังไม่โตเท่าไหร่
ต้นอ้อยปลูกง่ายมากมาก เพียงเอามาท่อนหนึ่ง วางในที่ชื้นๆ หรือฝัีงดินตื้นๆ ไม่นานก็จะมีรากออกมาที่ตาอ้อย ได้หนึ่งต้น สองต้น..
©สุภฎารัตน์