หลายปีก่อนไปวัดจันทร์ พบเห็นข้าวเบ๊อะ ที่ชาวบ้านเอามาถวายพระ แม้จะเป็นข้าวเบ๊อะ เหมือนกัน แต่ไม่เหมือนกัน แต่ละคนเหมือนคนละเมนู
พี่น้องวัดจันทร์ที่เป็นศรัทธาพีน้องชาวกะเหรี่ยง เลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ทุกวันพระคือวันหยุด
ต่างทำ “ข้าวเบ๊อะ”มาถวายพระ มากมายนัก จำนวนถ้วยแกงเท่ากับชาวบ้านที่มาวัดเลยทีเดียว
ข้าวเบ๊อะ เป็นแกงเหมือนเป็นข้าวต้มที่ใช้เครื่องแกงและ ใส่ผัก ใส่เนื้อตามต้องการตามที่ชอบหรือเท่าที่มี
ด้วยความหวานหอม ของข้าวดอย ยิ่งทำให้แกงเบ๊อะยิ่งอร่อย
นานหลายปี มาถึงปีนี้ได้ไปที่ อมก๋อย บ้านยางเปา เพื่อนพาไปพักคนรู้จักที่เสมือนญาติ
แม่น้ำต๋อม สายน้ำหนึ่งในอมก๋อยที่ผ่านกลางตัวเมือง
เกือบหกโมงเย็น อากาศหนาวมาก แม่อุ้ยผิงไฟคลายหนาว(ขอใช้ภาพเบลอนะคะ)
ตกกลางคืน นั่งคุยกันรอบกองไฟ และเราก็นอนข้างกองไฟทั้งคืน ทั้งควันไฟ ทั้งไฟอุ่น รับกันเต็มๆ จนรุ่งเช้า (เรื่องอาบน้ำค่อยคุยกันหลังไมค์ คริ คริ)
และเมนูข้าวเบ๊อะก็จัดให้ ตามคำร้องขอ เพราะปกติ เขาจะทำในวันพิเศษ และวันนี้ก็เป็นวันพิเศษที่ทำต้อนรับเรา
“ใส่ของที่ชอบ และใส่ของที่มี”
ก่อกองฟืน แต่เช้ามือ หนาวจนมือสั่น น้ำเย็นเจี๊ยบเลยทีเดียว เราก็ลุ้นอย่างเดียว ไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลย
กว่าจะสุก ก็สว่างพอดี เติมผักชีต้นหอมอีกครั้งก่อนที่จะเตรียมกินกัน
แกงข้าวเบ๊อะวันนี้ ใส่ข้าวดอย ,หมูบด,ผักกาด,ถั่วแปบ,ผักเผ็ด,ต้นหอม,ผักชีฝรั่ง
ส่วนเครื่องปรุง น้ำพริกที่ตำใส่ลงไปด้วย ก็มีพริก เกลือ กระเทียม หอมแดง กะปิ
เห็นฟักทองมีเยอะมาก แต่เขาไม่ชอบ จึงไม่ใส่ ปลูกไว้ขาย เหตุนี้ จึงเข้าใจที่ว่า ใส่ของที่ชอบและของที่มี
ปกติเขาจะกินกันอย่างนี้ แม้แกงใส่ข้าว แต่ก็มากินกับข้าวอีกที หุงข้าวแบบซาวน้ำ ข้าวดอยหอมนุ่มเหนียวอร่อย
เวลากิน ตักแกงใส่ถ้วย
ตักข้าวรอบกระุด้ง ที่เห็นสีดำๆนั่นเพราะเป็นยางรักที่ทาไม่ให้กระด้งรั่ว คือกันน้ำได้ เหมือนที่เราเคยตักน้ำในสมัียก่อน น้องจิ้งโหน่ง ลูกสาวที่ตอนนี้เรียน ม. ๔ รร.อมก๋อย เล่าว่่า ที่บ้านต๋อม ทำกระด้งสวย ใครๆก็ไปซื้อที่นั่น
เวลากินก็ใช้วิธีมือเปิบล้อมวงกินกัน หรือถ้าเราจะตักเป็นถ้วยๆ ก็ได้ตามอัธยาศัย แต่นี่เป็นการกินตามวิถีดั้งเดิมในครอบครัว เราชอบมากเลย
ลำขนาดเจ้า ขอบคุณมากๆเลยจ้า
©นก สุภฎารัตน์