ท้องฟ้ามักมีเวลาสวยเสมอ ยามฝนจะตก ยามแดดแรงๆ สีสันของฟ้า เคยเป็นแหล่งจินตนาการของเด็ก ในยุคเก่าๆ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป สายตา ความคิดจิตใจของเด็ก ถูกจำกัดในกรอบสี่เหลี่ยมของจอเทคโนโลยี่
อย่าว่าแต่เด็กเลย อย่างเราๆ ท่านๆก็เช่นกัน
แม้ในจอจะให้สีสันของท้องฟ้า สวยได้ทุกยาม
แต่หากเราได้เงยหน้ามองฟ้าหาจินตนาการด้วยตนเอง นั่นแหละเราจะพบความต่าง
จำได้ว่า ตอนลูกเล็ก พาลูกไปบ้านยายที่เชียงราย ลูกบอกว่าชอบบ้านยายที่เชียงรายมาก
“เพราะกลางคืนมีดาวเยอะแยะ”
หน้านี้้ฟ้าสวยจริงๆ เมฆหน้าฝนจะบอกว่า ฝนจะมา ในจะตก และฝนไม่ตกที่บ้่านเรา อาจตกที่โน่นที่นี่
สมัยก่อน ดูท้องฟ้า พยากรณ์ได้ด้วยตนเอง
ยังชอบที่จะคิดว่า เมฆก้อนนั้น เป็นแมว เป็นนก เป็นไก่..
ฝนกำลังมา
เดินทางยามเช้าของวันหนึ่ง ท้องฟ้ากะตะวัน
แบ่งกันระหว่างฟ้ากะดอย
เมฆก้อนเล็ก
ฟ้ายามค่ำที่น่าน
ตะวันจะตกดิน เดือนเมษา
หน้าร้อน หน้าหนาว หน้าฝน ยามค่ำ ยามเช้า ลีลาของแสงแตกต่าง
ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ฤดูไหน ให้เวลาตนเอง ดูท้องฟ้าบ้าง
และหากมีลูกหลาน ชี้ชวนกันดู เป็นมนต์เสน่ห์ของวัยเด็ก
©สุภฏารัตน์
