ได้ไหว้พระธาตุภูเข้า ไหว้หลวงพ่อเจียงแสน
เสียดายไม่ได้กราบไหว้พระ อีกมากมายในเจียงแสน เมืองเก่าแก่ ประวัติศาสตร์อันยาวนานของลุ่มน้ำโขง
ทันเพียงถ่ายภาพ ยามค่ำ และยามเช้าเท่านั้น
ถนนสี่เลน พร้อมเชื่อมต่อชายแดน
ค่ำมากแล้ว
วัฒนธรรมอันหลากหลาย ของชายแดน
พักผ่อนกันเถอะ
เส้นสายไผ่ป่า ระหว่างทาง ไปไหว้พระธาตุภูเข้า
เกาะกลางน้ำโขง
น้ำมากยามนี้ นักท่องเที่ยวต้องผิดหวังหากจะนั่งเรือเล่น
ป้ายสามเหลี่ยมทองคำ จะมีหลายจุดในเจียงแสน แต่จุดนี้เป็นจุดชมวิวบนดอยพระเจ้าภูิเข้า ชมวิวตรงนี้แล้ว ขึ้นไปไหว้พระ
ใยแมงมุมกับหยดน้ำฝน
ความชุ่มชื้นกับความเก่าแก่
กาลเวลา
มีเรื่องเล่า มีเรื่องราว มากมายที่เจียงแสน
กราบพระธาตุภูเข้า
ประวัติศาสตร์พันกว่าปี และมีเรื่องราวย้อนทวนตามลำน้ำโขง
และเราก็อาจตระหนักว่า เดิมเราไม่มีพรมแดน
อุ่นใจ
ดอกบ่ะลิดไม้ ฝากตัวบนกำแพง
หญ้าริมทาง
หญ้านี้สมัยก่อนใช้เลี้ยงหมู เดี๋ยวนี้ หายากแล้ว บางแห่งใช้เป็นสมุนไพร เป็นอาหาร
ป้ายวัด
จอดรถได้พอดี
รอคอยกันและกัน ของผู้คนสามเหลี่ยมน้ำโขง
ท้องทุ่งนาบ้านเรา
มาแอ่วเจียงฮาย อย่าลืมแวะแอ่วเจียงแสนเจ้า
แม้ว่า จะหวั่นไหวกับเขื่อนในจีน การเปลี่ยนแปลงสายน้ำ และการค้าที่รุกข้ามล้ำไทยเหลือเกิน
และที่ดินอันเป็นแหล่งอาหาร กำลังกลายเป็นการค้า ที่คนเมืองเฮาอาจต้องเป็นเพียง “ผู้บริโภค”
กลายเป็นชายแดนที่ไร้พรมแดน
แต่นี่ล่ะคือความเป็นเจียงแสน ความเป็นแม่สาย ความเป็นเจียงฮาย คนฝั่งนั้นข้ามมา คนฝั่งนี้ข้ามไป
©สุภฎารัตน์
ป.ล.ขอบคุณพี่หลิว ที่เอาใจใส่ถามไถ่แนะนำ ยามแวะแอ่วเจียงแสน
